مدیریت شهری واژه زیبا و دلربا است، ولی مدیریت شهری تعهد و تخصص می‌خواهد

به گزارش شبسترنیوز،علیرضا خوش نیت طی یادداشتی نوشت:

شوراهای اسلامی شهر و روستا که به نام پارلمان های شهری هم شهرت دارند، نهادی هستند که با رأی مردم انتخاب می شوند.

با پشت سر گذاشتن چهار دوره از فعالیت شوراهای اسلامی، انتخابات دوره پنجم شورا ها همزمان با دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ۲۹ اردیبهشت سال جاری برگزار شد.

شوراهای اسلامی به عنوان نهادی برای مسئولیت پذیری و نظارت بر امور تصدی گری تدوین شده اند و الگوهای موفق در دنیا نیز تقریبا همه وظایف تصدی گری را از طریق نظارت شورا بر بخش خصوصی به شوراها اعطا کرده اند.

شوراها به‌عنوان یکی از ارکان تصمیم‌گیری مورد توجه قرارگرفته و به عنوان نهادی مدنی، تبلور و نمود مشارکت اصیل مردمی در عرصه تصمیم‌گیری‌های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی، به نوعی مشارکت جمعی و تصمیم‌گیری‌های مربوط به امور مردم مطرح هستند و به عنوان ابزار تجلی اراده مردم و نهاد سیاسی تصمیم گیرنده در حکومت محلی اداره بخشی از امور اجرایی را با تکیه بر روند مشارکت، نظارت و آرای مردم در اداره شهرها در سطح محلی نقش پارلمان محلی را بر عهده گرفته است و به نقش‌آفرینی در بخش‌های گوناگون تصمیم‌گیری، نظارتی و مدیریتی شهرها پرداخته و نقش مهمی را در چگونگی مدیریت شهری و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان دارد.

شوراهای اسلامی به عنوان پایه‌های تشکیل‌دهنده هر نظام دموکراتیک است رای آحاد مردم و مشارکت آنها در تعیین سرنوشت خود از ریشه‌ای‌ترین قواعد در نظام مردمسالار دینی ما است و اعضای شوراها با توجه به شناخت و درک آنها از نیازهای واقعی، محلی و منطقه‌ای نقشی بسیار حیاتی در جلب رضایت‌مندی مردم از ساختار نظام اسلامی و مردمی ما که بر مبنای رای مردم شکل گرفته، دارند.

در نظام اسلامی ما اداره امور کشور در همه بخش‌ها با مردم و منتخبین آنها است همچنان که در مدیریت شهر و روستا نیز این مدیریت از طریق منتخبین مردم به شهردار و دهیار واگذار شده و اعضای شورا بر روند حسن اجرای آنها نظارت می‌کنند.

انتخابات شوراهای شهر و روستا به تعبیر مقام معظم رهبری به تحکیم پایه‌های انقلاب اسلامی کمک می‌کند و از همین رو ایشان انتخابات شوراها را گامی بلند در راستای تحقق کامل قانون اساسیدر کشور ارزیابی می نمایند چرا که ایشان همچنان که در یکی از سخنرانی‌هایشان فرمودند یکی از اثرات ملموس شوراها حل مسائل جاری و روزمره‌ مردم به دست خود مردم است.

 شورای اسلامی شهر وظیفه انتخاب شهردار و به تبع آن تامین مطالبات شهری را عهده‌دار است، اما سوالی که امروز می‌توان مطرح کرد این است که چرا پارلمان شهری در بسیاری از موارد، دچار مسائل حاشیه‌ای و دور شدن از وظایف اصلی خود می گردد. چرا برخی مواقع تاثیر گذاری پارلمان شهرداری بر  پارلمان شهری  آن‌چنان مشهود است که شورای شهر دچار عدم کارآیی می‌شود؟

توسعه شهر در دست کیست؟

اما توسعه شهر در دست کیست؟ من، شما، ما، دیگران، شورا، شهردار. به‌راستی پاسخ چیست؟ آن‌چه امروز در مقوله‌های برون‌سپاری و درون سپاری، شهرداری را دچار مشکل کرده است، نگاه روزمرگی و ارباب رجوعی به خدمات شهری و رفاه عمومی، در فقدان برنامه جامع توسعه شهری است. مدیران ارباب رجوعی در صورت وجود ارباب رجوع و مراجعه مردم قادر به برنامه‌ریزی هستند و توان ارائه برنامه ریزی را در سیستم کاری خود ندارند.

وقتی برنامه جامع، تدوین و تبیین نشود عملاً نمی‌توان به برنامه‌ریزی دست زد و سیستم شهرداری را دچار آشفتگی خواهد کرد. شهرداران برای شروع و اجرای برنامه‌های خود نیازمند، برنامه‌های جامع در حالت کوتاه مدت و بلند مدت هستند که می‌تواند مسیر را به‌خوبی برای شورا وشهرداری ترسیم کند.

قدرت اجرایی و مدیریت شهر در دستان شخص شهردار است و پارلمان شهری نظاره‌گر و کنترل کننده مدیریت شهردار است، واژه زیبا و دلربای مدیریت شهری، در خود مشکلات و البته توانمندی‌های زیادی می‌خواهد، مدیریت شهری تعهد و تخصص می‌خواهد و هر دو در کنار هم مکمل یکدیگر هستند، فقدان هر کدام از این دو اصل، منجر به عدم کارایی و برنامه‌ریزی صحیح و تسلسل اشتباهات می‌شود که در برخی گزینه‌های انتخابی شوراها، نگاهی به آن نمی‌شود و تبعاً نچرخیدن مناسب دروازه‌های شهر می‌شود.

حال پارلمان شهری و پارلمان شهرداری هر دو بر هم موثر و تاثیر گذارند و مقبولیت و مشروعیت، همدیگر را موجب می‌شوند، نمی‌توان تفکیک‌نگری و موازی‌کاری در آن به‌وجود آورد چون در صورت هر اشتباه منجر به عدم کارآیی و بی‌اعتمادی خواهد شد.

یکی از راهکارهای موفقیت این نهاد تشکیل کمیسیون های مربوطه است که می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات فرارو گردد. شوراهای اسلامی می تواند حسب نیاز با تشکیل کمیسیون هایی با شرکت اعضای خود موافقت کرده و تعداد آن ها را افزایش یا کاهش دهدگرچه این امر در ادوار گذشته شوراهای اسلامی اکثرا کم رنگ بوده است.

امید است شورای اسلامی‌ به‌ عنوان‌ عنصر سیاستگزار، تصمیم ساز و تصمیم‌گیر در حوزه ی مدیریت‌ شهری، می تواند در دفاع از حقوق شهروندان عالمانه و اگاهانه تر برخورد کنند و بهتر بتواند به وظایف‌ برنامه ریزی ونظارتی‌ خود نسبت‌ به‌ تمام‌ امور شهری عمل نموده و امکان خدمت مطلوب و شایسته به شهروندان را فراهم نموده تا زمینه ایجاد شهر سالم و دستیابی به توسعه پایدار شهری را ارائه نماید.