سیره عملی شهید «آخوندیان» در تقویت جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی

به گزارش شبستر خبر، جانباز شهید «سلطانعلی آخوندیان» فرزند آقا در تیر سال ۱۳۴۲ مصادف با ۳۰ محرم در شهر تسوج دیده به جهان گشود. وی مقاطع ابتدایی و راهنمایی را در زادگاه خود با موفقیت پشت سر گذاشت. همزمان با تحصیل در مقطع دبیرستان در تظاهرات مردمی علیه رژیم ستمشاهی شرکت کرد و برنامه‌ریزی‌های مردمی را برعهده می‌گرفت. او علاقه خاصی به فعالیت در امور انقلابی داشت.

با پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل سپاه پاسداران با کمک سردار شهید قاسم باقی‌زاده سپاه پاسداران شهرستان شبستر را بنیان نهاد و در این راه متحمل زحمات زیادی شد.

آخوندیان در اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در ۱۷ سالگی به عنوان اولین نیروی علاقه‌مند در منطقه تسوج به عضویت سپاه پاسداران درآمد. پس از گذراندن دوره‌های آموزش نظامی در پادگان سیدالشهداء (ع) (خاصبان تبریز) فرماندهی سپاه پاسداران تسوج را بر عهده گرفت.

وی در آذر سال ۱۳۶۰ در حالی که قصد شرکت در عملیات مطلع‌الفجر را داشت، در پادگان امام حسن (ع) تهران در حین مأموریت از ناحیه کتف راست دچار مصدومیت شد. سال ۱۳۶۱ در اعزام نیروی سپاه و در سال ۱۳۶۳ در دادسرای نظامی تبریز مشغول خدمت بود که حین خدمت در این ارگان‌ها در جبهه‌های حق علیه باطل نیز حضور فعالی داشت. وی در سال ۱۳۶۴ عازم جبهه شد و در اطلاعات و عملیات لشکر ۳۱ عاشورا مشغول فعالیت شد.

این شهید روز ۲۵ بهمن سال ۱۳۶۴ در عملیات والفجر ۸ (فاو) از ناحیه چشم، ریه و اعصاب دچار مجروحیت شیمیایی شده و به بیمارستان طرفه تهران منتقل شد. در فروردین سال ۱۳۶۵ مجدداً در جبهه حضور یافت. آخوندیان در سال ۱۳۶۶ مسئول قضایی پادگان شهید باکری (دزفول) شد.

آخوندیان بعد از اتمام جنگ تحمیلی به منطقه شبستر بازگشت و مدتی در تبلیغات سپاه پاسداران شبستر مشغول خدمت شد. سال ۱۳۶۹ مسئول کا‌رگزینی سپاه شبستر بود. سال ۱۳۷۳ در نیروی انسانی سپاه استان آذربایجان‌ شرقی انجام وظیفه کرد.

حوالی سال ۱۳۷۴ وقتی از تشکیل تیپ دوم مکانیزه امام زمان (عج) (نزسا) در شهرستان شبستر مطلع شد، پیگیری امور آن را شخصاً برعهده گرفت و فعالیت‌های چشمگیری در این زمینه داشت. سال ۱۳۷۷ پاسدار نمونه کشوری در منطقه شمال‌غرب معرفی شد. سال ۱۳۷۸ در آزمون دوره دافوس سپاه قبول شد.

سلطانعلی آخوندیان نیرویی نخبه، کارآمد و پرانرژی بود و دومین فرد برتر در حوزه نیروی انسانی سپاه کشور قلمداد می‌شد. آخرین مسئولیت وی معاونت عملیات نیروی انسانی سپاه آذربایجان شرقی بود.

وی بی‌ریا و بدون توقع در حل مشکلات مردم تلاش و کوشش می‌کرد. با مردم و دوستان انقلاب بسیار رئوف و مهربان بود اما در مقابل دشمنان اسلام و یاوه‌گویان به نظام مقدس بسیار قاطع و شجاع عمل می‌کرد و از مبارزه با آنان واهمه‌ای نداشت. هرگونه تضعیف و تهدید از سوی بدخواهان را نمی‌پذیرفت و واکنش و عکس‌العمل عالمانه و مجدانه‌ای نشان می‌داد.

این پاسدار رشید اسلام انسانی وارسته، مردمدار، خوش‌برخورد، متواضع، صمیمی، انتقادپذیر و درکار و مسئولیتش جدی، قاطع، صبور و مقاوم بود. هیچ‌ گاه به خاطر مشکلات، از زیر بار مسئولیت‌هایش شانه خالی نمی‌کرد و سعی داشت با مشکلات دست و پنجه نرم کند.

او مدبرانه راه حل مناسبی برای رفع موانع پیدا می‌کرد و زود از کوره در نمی‌رفت. همواره چهره‌ای خندان و پرنشاط داشت. در کارهایش نظم و انضباط و دقت خاصی داشت. نحوه برخوردش با اقوام، آشنایان و همکاران باعث شده بود که مورد علاقه و احترام و معتمد همه باشد.

‌نسبت به والدین خود احترام و محبت وافری داشت. جاذبه‌اش بر دافعه‌اش پیشی می‌گرفت. افراد در برخورد اول، شیفته صداقت و محبت وی می‌شدند. از کودکی چه از لحاظ درسی و چه از لحاظ کاری زرنگ و باهوش بود.

بی‌ریا و بی‌ادعا و اهل عمل بود. هرکمکی که از دستش بر‌می‌آمد، انجام می‌داد و برای رضای خدا کار می‌کرد. در بین مردم از محبوبیت بسیاری برخوردار بود. مسئولیت و مقام خود را به رخ نمی‌کشید، برای منافع خود و گرفتن پست و مقام و درجه کار نمی‌کرد. علاقه زیادی به ورزش داشت و جزو برترین فوتبالیست‌های منطقه تسوج بود. این انقلابی تمام عیار عاشق ولایت وابسته به هیچ حزب، جناح و گروهی نبود.

با اینکه عوارض مجروحیت شیمیایی همیشه او را آزار می‌داد اما کمتر کسی از جانبازی او اطلاع داشت. او به هیچ عنوان اهل سوء استفاده از موقعیت خود نبود. در سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و حاصل این ازدواج سه پسر به نام‌های جواد، توحید و نوید است. این انسان وارسته عمرش را در راه جهاد و خدمت به اسلام و انقلاب سپری کرد.

«سلطانعلی آخوندیان» پس از تحمل سال‌ها درد و رنج ناشی از عوارض شیمیایی روز ۲۶ مهر ۱۳۷۸ مصادف با ۷ رجب در سن ۳۶ سالگی در منطقه شمال‌غرب کشور، بر اثر سانحه رانندگی دعوت حق را لبیک گفت و به یاران شهیدش پیوست.

پیکر این عزیز سفر کرده با تشییع باشکوه و بی‌نظیر مردم فرهنگ‌دوست و ولایت‌مدار و قدردان منطقه شبستر در آرامستان تسوج به خاک سپرده شد.