نتایج مسابقه پیامکی وصیت نامه امام خمینی(ره) شبستراعلام شد

باسلام، جناب آقای بهزاد خبرنگارمحترم شبسترنیوز
احتراما” خواهشمند است درصورت امکان مطلب زیر(خاطرات سردارمرتضی حاج باقری) را در سایت خود قراردهید.
باتقدیم احترام/ سربازخاکی ولایت

افطاری بهشتی
ما در دوران اسارت جزو مفقودین بودیم. یعنی نه ایران از ما خبر داشت و نه صلیب‌سرخ‌جهانی نام ما را ثبت کرده بود. به همین جهت مشکلات ما از سایر اسرا بیشتر بود. هیچ نام و نشانی از ما در جایی نبود. عراقی‌ها به ما خیلی سخت می‌گرفتند و جز ارتباط و اتکال به خدا هیچ راهی نبود. یکی از راه‌های تحکیم ارتباط الهی نیز بحث نماز و روزه بود. بچه‌هایی که با ما در اردوگاه 12 و 18 بودند تقریبا ماه رجب و ماه شعبان را در استقبال از ماه رمضان روزه می‌گرفتند هر چند که روزه گرفتن و نماز خواندن حتی به صورت فرادا جرم بود.
بارها اتفاق می‌افتاد که هنگام نماز دژخیمان بعثی به بچه‌ها حمله می‌کردند و جهت آنها را از قبله تغییر می‌دادند و نماز را بهم می‌زدند حتی یک شب مجبور شدیم نماز مغرب و عشا را به حالت خوابیده و زیر پتو بجا بیاوریم. روزه گرفتن جرم سنگین‌تری بود. بچه‌ها غذای ظهر را می‌گرفتند و در یک پلاستیک می‌ریختند چهار گوشه آن را جمع کرده و گره می‌زدند سپس این غذا را در زیر پیراهن خود پنهان می‌کردند و افطار میل می‌نمودند اگر موقع تفتیش از کسی غذا می‌گرفتند او را شکنجه می‌دادند. آن غذای سرد ظهر با غذای مختصری که احیانا در شب می‌دادند را بچه‌ها به عنوان افطار می‌خوردند و تا افطار بعد به همین ترتیب می‌گذشت.
خدا شاهد است امروز که بیش از 20 سال از اسارت می‌گذرد هنگام ماه مبارک رمضان همه نوع خوراکی با بهترین کیفیت در سفره‌هایمان یافت می‌شود ولی لذت افطار دوران اسارت را ندارد. به نظر من آن غذا، غذای بهشتی بود و ما هنگام افطار واقعا حضور خدا را احساس می‌کردیم. دعای افطار با حال و هوای معنوی خاصی توسط بچه‌ها قرائت می‌شد هر چند پس از صرف افطاری تا افطار بعد هیچ خبری از خوراکی نبود ولی خیلی برایمان لذت‌بخش بود.

راوی: سردار مرتضی حاج‌باقری

ممنون از لیست انتخاب شده ها نه در قرعه کشی برنده شده ها.
آخرش ما نفهمدیم که چرا همش از یک خانواده در قرعه کشی مشاهده می شود. من با کاظم موافقم.