قرآن مى‏فرماید: ما در میان هر امّتى، پیامبرى را مبعوث کردیم که مهم‏ترین وظیفه او دو چیز بود: یکى امربه یکتاپرستى که بزرگ‏ترین معروف‏هاست «اَنِ اعْبُدُوا اللّه»، و دوم نهى از اطاعت طاغوت‏ها که بزرگ‏ترین منکرهاست. «اِجْتَنِبُوا الطّاغوتَ» (سوره نحل، آیه ۳۶) برخی از شیوه‏هاى امر و نهى ۱ـ آماده‏سازى‏ سخن حق، همچون شکر است؛

یکی از راه‌های جلوگیری از اثر بخشی پیام آسمانی ادیان الهی؛ ارائه تصویری غیرعقلانی و انسانی از آنها می‌باشد. فیللم فتنه با استناد تحریف شده به معنا و تفسیر ۵ آیه از قرآن کریم درصدد است تا این کتاب انسان‌ساز را مروّج تروریسم، خشونت و کشتار انسان‌های بیگناه معرّفی نماید. در این سلسله مطالب درصدد

یکی از مباحثی که قرآن کریم درباره اختلافات در میان امت اسلامی مطرح کرده است، بحث تعدی و تجاوز گروهی از مسلمانان بر ضد گروه دیگر است که اصطلاحاً در عرف دینی از آن گروه متجاوز به «اهل بغی» تعبیر می‌شود. در این نوشتار کوتاه، می‌خواهیم دیدگاه قرآن کریم را در این زمینه تشریح کنیم.

اگر در مجلس عروسی، گناهانی مانند پخش موسیقی و ترانه‌های حرام یا بد حجابی در مقابل نامحرم باشد، اگر کسی توان امر به معروف و نهی از منکر داشته باشد و شرایط آن فراهم باشد، باید آنان را از کارهای حرام نهی کند و گرنه نهی منکر از او ساقط است و در صورتی که

برخی محققان بیانات رسیده از حضرت صاحب عجل الله تعالی فرجه را موضوع بندی کرده اند.(۱) یکی از موضوعاتی که در این زمینه مورد توجه قرار گرفته است، تعابیری است که حضرت در وصف پدران گرانقدر خویش و معصومان علیهم السلام و به ویژه امیرمومنان علیه السلام داشته اند. در ادعیه رسیده از حضرت مهدی

یکی از روش های یاری حضرت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) اقامه عزای امام حسین(علیه السلام) و شهدای کربلا است. سوگواری برای مصیبت سالار شهیدان به این معناست که شیعیان در انتظار منتقم خون حسین(علیه السلام) هستند و از دیدگاه شیعه واقعه کربلا هنوز به تمامی سپری نشده است. در این عصر صاحب این

امیرالمۆمنین علیه‏السلام در روز غدیر خطبه‏ای خواندند و ضمن آن فرمودند: «دنیا پس از سرکشی به سوی ما (خاندان وحی) باز می‏گردد، هم‎چون شتر سرکش به سوی فرزندش.» (۱) حضرت امام محمد باقر علیه السّلام در تأویل آیه‏ (لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ‏)(۲) یعنى خداوند او (امام زمان) را بر همه ادیان

یکی از موضوعات مورد بحث در دوران غیبت کبری، موضوع امکان ملاقات با امام زمان علیه‌ السلام و توجه به پیامدهای مثبت و منفی این امر، به عنوان یک واقعیت مستند در طول غیبت کبری است.   امکان دیدار با حضرت در عصر غیبت کبری دلایل و مستندات بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد دیدار

عصر حاضر، عصر رویایی نظام لیبرال دموکراسی و نظام مقدس اسلامی است که یکی در فکر تصاحب همه جانبه جهان و تسلط بر آن و دیگری در اندیشه نجات جامعه بشری از چنگال ظلم ظالمان و استقرار حکومت عدل محور مهدوی است. مهم ترین بُعد این رویایی، بُعد فرهنگی آن است که «سبک زندگی» با

نیروهای رژیم بحرین با تداوم حملات بی وقفه خود به نمادهای عاشورایی و مراسم عزدارای امام حسین (ع)، حلقه محاصره آزادی‌های مذهبی را تنگ‌تر کردند. به گزارش فارس، نیروهای رژیم آل خلیفه در پی تحریم گسترده انتخابات پارلمانی ۲۰۱۴ از سوی مردم و جریان‌های سیاسی، همزمان با برگزاری دور دوم انتخابات (دیروز) بار دیگر به

*اعجاز امام کاظم علیه السلام در خروج از زندان مسیب، زندانبان امام موسی کاظم علیه السلام می‌گوید:سه روز قبل از شهادت امام مرا طلبید و فرمود: ” امشب عازم مدینه هستم تا عهد امامت پس از خود را به فرزندم علی واگذار کنم و او را وصی و خلیفه خود نمایم.” گفتم:” آیا توقع دارید

چه بسا تاریکی سیاه‌چاله‌ای، روشن‌تر از چراغانی قصری رؤیایی باشد! چه بسا تنهایی خلوتی، پرازدحام‌تر از تردد چاپلوسانه مترسک‌های دربار حکومتی باشد! چه‌بسا حاکمی بی‌هیچ دربان و منشی و داروغه و سربازی، بر دل‌ها حکومت کند؛ کنجی بنشیند به اشراق و فرمان‌براند بر نفس‌های پاکیزه و دل‌های صیقل‌خورده؛ با دست‌های بسته، باز کند گره‌های پولادین

روزی پیشوای هفتم [۱]به یکی از کاخ های مجلّل هارون الرّشید، در بغداد رفت. هارون با نِخوت و غرور پرسید: این قصر از آنِ کیست؟ و هدفش این بود که این قدرت و شکوه ظاهری را به رُخ امام بکشد. حضرت بدون این که کوچک ترین اهمیتی به سرای پر زرق و برق او بدهد،

هفتم ماه صفر است و امروز می توان چیدن گل بوته لبخند خورشید آسمان شهر مدینه را به تماشا نشست. آن گاه که سروش امین جام دل را از معجون شگفت بشارتی عظیم آکنده می سازد. زمین ملتهب است و زمان در گردونه خویش مستانه می چرخد. وهم و سکوت بر گستره قلب ها سایه

زمان‌ها و مکان‌ها می‌توانند برای هر کس و هر دوره، شیرینی یا تلخی خاصی داشته باشند. روستای کوچک ابواء هم که در میانه راه شهر مکه و مدینه قرار دارد، روزگاری شاهد اشک‌های غریبانه کودکی به نام محمد(صلی الله علیه وآله) در مرگ مادرش بود و زمانی هم نظاره‌گر شادی و شعف پدری آسمانی برای