حاشیه ای که به متن کشیده شد!

به گزارش شبستر خبر،غلامرضا سیفی در جدید ترین یادداشت خود نوشت: قرار بود حاشیه نشینی را حل کنیم اما با سیاست های انفعالی، ساختار عمده ی شهر را به سمت حاشیه نشینی سوق دادیم. تبریزِ امروز به لحاظ ساختار شهری گرفتار مرضی است بنام ساخت و ساز غیر مجاز! که این مسئله، تبریز را بمانند مسئله حاشیه نشینی با یک روند بغرنج و ریشه ای مواجه کرده است.

ساختمان های چند طبقه، قارچ گونه و بدون ملاحظات فنی، اجتماعی و شهری هر روز در این شهر سر بر می آورند و تنها نقشی که شهرداری برای خود تعریف کرده گذاشتن بلوک های بتنی مقابل مغازه های پر تعداد و تازه تاسیس است تا مثلاً با اهرم فشار، حق خود را از بساز بفروش بستاند.

یک نکته هم نباید از قلم بیفتد که بر خلاف موضوع حاشیه نشینی، در مسئله ساخت و سازهای غیر مجاز، با مردم مواجه نیستیم، عده ای دلال گردن کلفت و بساز بفروش منفعت طلب، شهر را در قرق خود گرفته اند.

من هنوز فلسفه بلوک های بتنی را درک نکرده ام. چرا شهرداری بعد از پایان ساخت و ساز پیدایش می شود؟ همان ابتدای امر، از سقفِ بلند طبقه ی هم کف می شود فهمید که کاربری تجاری دارد و بساز بفروش نامحترم پارکینگ را فدای زیاده خواهی خود کرده است! (مجبورم بدیهیات را به حضرات یادآوری کنم گو اینکه نباید کار ساخت و ساز در شهر به آن مرحله برسد)

این درد مشخصاً محصول بی اعتنایی شهرداری است. دیروز و امروز هم ندارد چند سالی است که شهرداری چشم خود را به تولید انبوه انبوه نارضایتی بسته است و درد بزرگی است که شهرداری از تبعات اجتماعی این امر غافل است. در مجموعه ای که ذهن مدیرانش با بتن بسته شده و با نگاه انسانی و اجتماعی به مسائل شهری بیگانه اند، سخن گفتن از این مسائل آب در هاون کوبیدن است.

شورای شهر نیز محل جر و بحث روی اینهاست نه موضوعات دست چندمی بمانند…

محله و خانه باید نماد رفاه و آرامش باشد اما امروز در محلات مختلف تبریز، آرامش مردم رنگ باخته است. از مشکل پارک خودرو گرفته تا نفوذ نرم برخی اصناف غیر مرتبط مانند صافکارها و تعمیرکارها به داخل محلات و ساختمان ها.

و در این میان شهرداری مشغول حمل و انتقال بلوک های بتنی از این ساختمان تازه تاسیس به آن ساختمان تازه تاسیس دیگر است. گویی توافق نانوشته ای میان شهرداری و بسازبفروش ها در میان است و مردم قربانی این توافق نانوشته و به تعبیر دوستی، البته در این تبریز آنچه بجایی نرسد فریاد است!