دوستانش او را “شهید زنده شهرستان شبستر” می خوانند!

او یادگار یاران آسمانی است که یادگاری آهنی از دفاع مقدس در بدن خود نگه داشته ولی باز دل بزرگی دارد هیج انتظاری از هیج کس ندارد .

هم وطنان عزیز می دانید این عزیز شهید زنده کیست ؟ایشان همانطور که گفتم یادگاری از یاران آسمانی که یادگاری آهنی از دفاع مقدس در بدن خود به یادگار نگه داشته ولی باز دل بزرگی دارد هیج انتظاری از هیج کس ندارد این برادر بزرگوار یکی از دوستان و همرزمان بنده هستند که در سن پانزده سالگی جمعی بسیجیان پایگاه مقاومت حمزه سیدالشهدا شندآباد برای دفاع از کشور و دین و ناموس خود برای سربلندی کشورش برای لبیک گوئی به فرمان رهبرش برای خیلی از چیزها جوانی اش را در کف دست گذاشت و در عملیات کربلا چهار و کربلای پنچ بر اثر اصابت ترکش خمپاره شصت از قسمت سر ، دست راست و پا به شدت مجروح شد طوری که همه باور کرده بودند که شهید شده ولی بعد از چند روز درسردخانه ماندن متوجه می شوند که زنده است بلافاصله برای مداوا و عمل جراحی به بیمارستان شیراز منتقل می کنند آری ما هنوزم تازنده هستیم مدیون این عزیزان وشهیدانیم چرا که اینگونه افراد حق داشتند مثل من و تو راه بروند و بدوند و با فرزندانشان به گردش بروند به مسافرتهای تفریحی وخیلی کارهای دیگر بکنند ولی دریغ از یک دقیقه گردش با این حال و روزش که 28 سال است فقط در بستر روی تخت چشم به آسمان دوخته و در انتظار دیدار یار است آری دوستان وقتی ایشان بعد از مجروحیت نیز توان راه رفتن را داشتند هیچ گاه محل پایگاه بسیج حمزه سیدالشهدا را ترک نمی کردند و برای آرامش همشهریانش و برقراری امنیت با گروههای گشت در محله های شهر به گشت زنی می پرداختند وقتی ازش پرسیدم دوست من آیا مرا حلال میکنی گفت چرا حلالیت نکنم ؟ گفتم آخر توبه خاطر ما به این روز افتادی گفت ادای وظیفه کردم لبیک به فرمان امام گفتم هم وطنان وهمشهریان حرف دل زیاد است و فراموش شده ها هم زیاد تر ! چه به دیدار این عزیزان بریم و چه نریم از ما هیچ انتظاری ندارند چون دلشان خیلی از آنجه که ما فکر می کنیم بزرگ است برای آرامش دل خودمان عمل به وظایفمان باید یادی از شهدا وجانبازان هشت سال دفاع مقدس بکنیم تا دیگر هی نگویم شهدا شرمنده ایم …!!