شعرترکی در مورد قالی

به به – استاد شاهد عزیز ، افتخار شعر و ادب استان و شهر ادب پرور شبستر ، مخلص وطن دوستان بوده و هستیم ، هر چند سالهاست آب تبریز را میخورید اما با این شعر تان قلب مردم شبستر را به شور می آورید .مرحبا به خاک خوب شبستر و البته موطن اصلی شما ( اندبیل ). از برنامه های تلویزیونی شما بارها بهرمند شدیم .تشکر و زنده باد به شما و سپاس از مدیریت رسانه ( شبستر نیوز ) برای انعکاس این شعر زیبا از استاد توانمند و فرهیخته جناب شاهد عزیز

مژده نوروز

باد شبانگاه دوش خنده مستانه كرد

خاك زمين را پر از بذر و پر از دانه كرد

گل شكم خاك را با همه سختي دريد

خنده مستانه بر عشوه پروانه كرد

بلبل شو.ريده را چون خبر از گل رسيد

نغمه زنان پر زد و در چمني لانه كرد

شرشرباران عشق پنجره را شست ورفت

گرمي خورشيد را مونس كاشانه كرد

پيك بهار آمد و مژده نوروز داد

سفره هفت سين را زينت هر خانه كرد

محشر ديگر شد و خاك ز نو جان گرفت

زلف زمين ر ا خدا بار دگر شانه كرد

فصل بهار و خزان هر دو نشان از خداست

آنكه مرا *شاهد * حكمت جانانه كرد

ارزش اين شعر من هديه به ايرانيان

تحفه به ياران نكوست حس صميمانه كرد

با تبريك پيشاپيش فرا رسيدن بهار و عيد نوروز

سيد يو سف جعفري * شاهد*

زندگی

زندگی منشور صد واژه

زندگی آواز بودنها و مردنها

راستی این زندگی معنا و مفهومی دگر دارد ؟!

پس کجا جویا شوم مفهوم سخت زندگانی را ؟

در میان مردگان مانده در دنیا بسان صخره و کوه؟

یا که بین زندگانی چون رباطی سرد و بی روح ؟

آه مردن چیست آیا جز سکوت و دم فرو بستن

بریدن، منزوی بودن ، ز نرم و سخت بگسستن

کدامین کوهر است این زندگی آیا ؟

که سر دادن بهای کسب آن باشد

چه میجوئی تو ای غافل نفسها را؟

میان مرده های بی خبر از خود !

نمی بینی مگر این گورهای کاخ نام دار فا نی را؟!

و یا آواز بودنها میان خشت های زندگانی را؟!

تو *شاهد* باش من هر گز نخواهم مرد

آری زنده ام ، زنده

نفس دارم اگر چه زیر صد خروار

خاک بی نفس باشم

سید یو سف جعفری * شاهد*

شعر زندگی تقدیم زنده سر بریده تاریخ بشریت حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) التماس دعا