کد خبر : 156685
تاریخ انتشار : سه‌شنبه 19 فوریه 2019 - 12:34

طلسم «دریاچه قو» در تئاترشهر/ زبان آذری نمی‌دانید، وارد نشوید!

طلسم «دریاچه قو» در تئاترشهر/ زبان آذری نمی‌دانید، وارد نشوید!

در هشتمین روز از برگزاری جشنواره تئاتر فجر سه نمایش خارجی در سالن‌های مختلف تئاتری به صحنه رفتند.

روز گذشته دوشنبه ۲۹ بهمن ماه در هشتمین روز از برگزاری جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نمایش‌های مختلفی در تالارهای نمایشی شهر تهران میزبان علاقه مندان به هنرهای نمایشی بودند که سهم آثار خارجی بدون احتساب چیدمان «گذرگاه» از فرانسه که چند روزی است اجرا می‌شود، سه نمایش از رومانی، آذربایجان و بلژیک بود.

روز گذشته سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر میزبان نمایش «دریاچه قو» به کارگردانی رضا صابری و تهیه‌کنندگی مسعود حکم‌آبادی از شهر مشهد بود. «دریاچه قو» یکی از شناخته شده‌ترین باله‌های جهان است که پیوتر ایلیچ چایکوفسکی آهنگساز روسی مشهور آن را در سال ۱۸۷۶ نوشت و یک سال بعد، در سال ۱۸۷۷ برای اولین بار اجرا شد. امروزه این نمایش یکی از شناخته‌شده‌ترین نمایش‌ها در ستایش عشق و زیبایی محسوب می‌شود و برداشت‌های بسیاری در قالب نمایش، فیلم و انیمیشن از آن صورت گرفته است.

داستانی که صابری از این باله کلاسیک روایت می‌کند تفاوت‌هایی با نسخه اصلی «دریاچه قو» دارد؛ در این اجرا مادر شاهزاده زیگفرید برای پسرش مراسم انتخاب همسر برگزار می‌کند، در طی این مراسم که با حضور دختران جوان زیادی برگزار شده است، پرنس برای لحظه‌ای اودت را می‌بیند و دل در گرو او می‌سپارد. زن جادوگری به نام روتبارت، دختر زشت سیما و کوتاه قد خود اودیل را در این مراسم شرکت داده است و پس از اینکه دخترش از سوی شاهزاده زیگفرید به همسری انتخاب نمی‌شود، تصمیم می‌گیرد، اودت را در قالب یک قو جادو کند و دخترش را به شکل اودت زیبا تبدیل کرده تا به همسری شاهزاده زیگفرید درآید …

رضا صابری کارگردان شناخته شده تئاتر مشهد در اجرایی که از اثر چایکوفسکی داشت به جای بهره‌گیری از باله که نیازمند آمادگی جسمانی و تخصص و آموزش اجراگران است از حرکات موزون استفاده کرده بود که از جذابیت‌های این نمایش زیبا کم می‌کرد.

همچنین بازیگران روی صحنه از هاشف استفاده می‌کردند در حالی که برای نمایشی که قرار نیست اثری اپرایی باشد، این اقدام بیشتر از اینکه تاثیرگذار باشد ذهن مخاطبان را منحرف می‌کرد. البته به نظر می‌رسد استفاده کارگردان از هاشف دلایل منطقی داشته و برای طنین‌انداز شدن صدای کاراکترها مورد استفاده قرار گرفته بود.

این نمایش با دکوری ساده بیشتر مبتنی بر بازی‌ها و حرکات اجراگران بود در حالی که در چنین آثاری نقش طراحی صحنه و نورپردازی در ایجاد فضاسازی مدنظر از اهمیت زیاد برخوردار است.

نمایش دیگری که روز گذشته در قالب تئاتر ملل به صحنه رفت «یادداشت‌های یک دیوانه» نام داشت اثری نوشته نیکولای گوگول که به کارگردانی جنت سلیم آوا از آذربایجان در ۲ نوبت در تالار سایه مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفت. این اثر نمایشی اثری تک پرسوناژ بود که شخصیت اصلی مونولوگی طولانی درباره اتفاقات زندگی‌اش را برای مخاطبان اجرا می‌کرد. نمایش درباره کارمندی است که رئیسش او را همچون دیوانه‌ای می‌پندارد که نامه‌های اداری را به‌ صورت درهم و غیرقابل فهم می‌نویسد. این کارمند مدتی است شیفته دختر مدیرکل شده است…

این نمایش ۵۰ دقیقه‌ای داستان تلاشی است دیوانه وار برای از بین بردن نابرابری‌های اجتماعی در جهانی خیالی و غیرواقعی.

یکی از مشکلات اصلی این اجرا قرارگیری نامناسب بالانویس در گوشه سمت چپ سالن سایه و همچنین ترجمه کلی متن و حرکت سریع آن بود که باعث می‌شد مخاطبانی که زبان آذری نمی دانند از داستان نمایش چیزی متوجه نشوند اما تماشاگرانی که با این زبان آشنایی داشتند با اثر ارتباط برقرار کرده و از شنیدن دیالوگ‌های بامزه و رفتارهای کاراکتر نمایش لذت می‌بردند.

نمایش «جادویت می‌کنم» به کارگردانی احسان همت از بلژیک نمایشی بود که در بخش مسابقه تئاتر بین‌الملل جشنوراه حضور دارد و روز گذشته در نوبت ۱۸ و ۲۰:۳۰ میزبان علاقه مندان تئاتر بود. با وجود استقبالی که از اجرای این نمایش شد اما در انتها مخاطبان ناراضی و گیج از سالن نمایش بیرون آمدند.

این نمایش که اثری مشترک از ایران و بلژیک است سال گذشته و در آخر روز از سی‌وششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در بخش تمرین اجرا و در تئاتر آفتاب اجرا شده بود و امسال تکامل یافته این اثر در بخش بین الملل جشنواره به صحنه رفت.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «جادویت می‌کنم» اجرایی است درباره سه شخص که در فضایی بسته محبوس شده‌اند، جایی‌که یک ناظر قدرتمند آنها را تحت نظر دارد و بدن‌های شکننده آنها در تمنای داشتن حریم شخصی است اما اتفاقی که در اجرا افتاد نتوانست مفهوم مد نظر کارگردان را به درستی انتقال دهد و تماشاگران در طول ۶۰ دقیقه شاهد حرکات فیزیکالی روی صحنه بودند که به سختی می‌شد مفهومی برایشان پیدا کرد؛ حرکاتی که حتی تصویر زیبایی نیز به تماشاگر ارایه نمی دادند البته آمادگی جسمانی و انعطاف بدنی بازیگران از جمله ویژگی‌های نمایش بود.

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.