کد خبر : 14726
تاریخ انتشار : یکشنبه 26 اکتبر 2014 - 3:04

حسین(ع) به پهنای تاریخ

حسین(ع) به پهنای تاریخ

گذشت روزها و سالها و قرنها هم نتوانست عظمتی به وسعت وجود او یابد. کربلا نشان داد که با صبر خدایی و با عطشی زمینی می توان همیشه تاریخ را سیراب کرد. شرمندگی بی وصفی که تا ابد ساکنان این کره خاکی را از آن رهایی نیست. عظمتی شگفت انگیز که نای تمام شدن نخواهد

گذشت روزها و سالها و قرنها هم نتوانست عظمتی به وسعت وجود او یابد.

DARAکربلا نشان داد که با صبر خدایی و با عطشی زمینی می توان همیشه تاریخ را سیراب کرد. شرمندگی بی وصفی که تا ابد ساکنان این کره خاکی را از آن رهایی نیست. عظمتی شگفت انگیز که نای تمام شدن نخواهد داشت. عشقی سرشار که تمام عاشقان را تا دیدار رویش به صف کشیده است.

واقعه عاشورا پیش تر از آنکه یک حماسه بزرگ باشد، شرمندگی تمام برای تاریخ است. تاریخی که نوای بینوایی حسین را آنجا که می باید می شنید نشنید، و آن گاه که شنید دیگر تهیدستی اعتبار برایش تثبیت شده بود.

قیام کربلا، قبل از آنکه یک نبرد باشد، عرصه بی وزنی تاریخ است. زیرا، تاریخ اگر وزنی داشت می باید عرصه نابرابری را فراهم نمی ساخت و هفتاد و دو تاریخ مرد را در برابر لشگری بی انتها رودر رو نمی کرد و معادلات خود را به مغالطه نمی کشید.

صحنه واقعه طفّ، عرصه رسوایی مرد چهره گان در برابر ایل و عشیره حسین بود.

او بود که نشان داد با چند دل شیفته هم می توان مسیر تاریخ را عوض کرد.

او بود که جهان را به تلاطم درآورد و تا ابد مشعوف خود ساخت.

او بود که ثابت کرد می توان به پهنای تاریخ بود و ماند.

ایام محرم و عاشورای حسینی تورقی است بر مرور جا ماندگیها.

اینجاست که باید عبرت باشد که هر قدمی بیش یا کم،به چه پهنا می تواند شرمندگی را بزرگ کند و پیشانی را به خاک بمالد.

محرم الحرام تورقی است بر این حماسه بزرگ.

تورقی است بر این عظمت بزرگ.زیرا، این اندازه عشق و مودت معبود بر عشق و مودت اهل و اقربا بزرگی یافت، اما به بزرگی تمام تاریخ ثبت شد.

اما تورق این همه حماسه،عشق و دلداگی،خداخواهی، قیام برای خدا، همیشه این سئوال را هم به ذهن متبادر می سازد که چرا حسین در عین اینکه می دانست در صحنه کربلا به جز هفتاد و دو دلداده مؤمن به حضرت حق، کسی یاری گر او نیست،پس چرا ندای «هل من ناصر ینصرنی؟» سر داد؟!

شاید در پاسخ این سئوال مولای آزادگان و شاهدان، این سخن دکتر شریعتی را گفت که:

«این «سؤال»، سؤال از تاریخ فرداى بشرى است و این پرسش، از آینده است و از همه ماست و این سؤال، انتظار حسین را از عاشقانش بیان می‏کند و دعوت شهادت او را به همه کسانى که براى شهیدان حرمت و عظمت قائلند، اعلام مى ‏نماید.»(۱)

حسین علیه السلام ثابت کرد که پیروزی به زنده ماندن در میدان نبرد نیست، پیروزی به زنده ماندن در قرنها پس از صحنه و میدان نبرد است.

زنده تر و محبوبتر از امام حسین علیه السلام چه کسی را می توان نام برد .

و بدین سان، حسین(ع) به پهنای تاریخ شد، و این حسرت را بر دل تاریخ گذاشت که: «یا لَیتَنی کنت معکم»(۲).

حسین، کشته دیروز و رهبر روز است

قیام اوست، که پیوسته نهضت آموز است

تمام زندگی او، عقیده بود و جهاد

اگر چه مدت جنگ حسین ، یک روز است . . .

 

مهدی گوزلی وایقان

 

پی نوشتها:

۱٫حسین وارث آدم،مجموعه آثار دکتر شریعتی،۱۹،ص ۲۰۳٫

۲٫مفاتیح الجنان،زیارت ششم امام حسین،ص ۴۲۷٫

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 5 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۵
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

گوزلی یکشنبه , 26 اکتبر 2014 - 9:51

متشکر

علی سه‌شنبه , 28 اکتبر 2014 - 7:55

سلام با تشکر از نگارنده محترم
چند نکته کوچک را میخواستم دوستانه متذکر شوم.
۱- نوشته فوق هم تقیل و هم بدون انسجام معنایی است
۲-میتوان از کلمات ساده بهره جست و هم به متن زیبایی بخشید.
برای مثال حسین به پهنای تاریخ اصلا معنی ندارد. یا در مورد چمله اول”عظمتی به وسعت وجود او یابد” باز هم فاقد معنی است. هکذا “صبر خدایی و با عطشی زمینی” یا “تاریخ را سیراب کرد” “عظمتی شگفت انگیز” و نیز ” نای تمام شدن نخواهد داشت”. و الی آخر …
هم ساده بنویسید هم زیاد کار کنید مطمئن باشید کلام در قلم تان خواهد جوشید.

گوزلی چهارشنبه , 29 اکتبر 2014 - 0:26

متشکر از راهنمائیهای ارزنده شما

علی چهارشنبه , 29 اکتبر 2014 - 8:10

با عرض ارادت دوباره خدمت نگارنده محترم

اولا من می پنداشتم این نقد بی پروایم خودمانی است و به صورت پیام خصوصی وصول خواهد شد.
ثانیا پوزش می طلبم از اینکه من ناشناس نقدی نوشتم و بزرگواری شماست که نقد پر از اشتباه یک ناشناس را به جان خریدی و نقد نکردید.

شاد و سرافراز باشید

یوسف یکشنبه , 9 نوامبر 2014 - 9:55

با سلام- در سطر به سطر این متن اوج احساس و ارادت نگارنده رو به آقا ابا عبدالله الحسین ع میتوان به عینه مشاهده کرد .این کار با ارزشیست و حتما لازم نیست در قالب الفاظ غیر قابل تفهیم برای نگارش چنین متنهایی استفاده کرد . همین که قابل فهم برای عموم باشد جای تقدیردارد . کار آقای گوزلی هم بسیار زیباست .