فتنه ی ۸۸ و پاسخ مردم به آن در ۹ دی

به گزارش شبسترنیوز ،شمس الله عسگرپور فوق لیسانس تاریخ و از اساتید دانشگاه در خصوص فتنه ی  سال ۸۸ و پاسخ مردم به آن در حماسه ۹ دی نوشت:
الف ) نگاهی به سیر تاریخی و ریشه یابی فتنه ی ۸۸:
از سالها پیش در کشور ما، دو دیدگاه عمده در رابطه با توسعه ی کشور وجود داشته است:
۱٫ نگاه به داخل ( الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت ) : کسانی از زمانی مردم در مقابله با حیله های انگلیس و شکست ارتش طایفه ای قاجا، در مقابل دشمانان و عقد پیمان ترکمنچای، روحیه ی ضد استکباری خود را حفظ نموده و در راستای ساماندهی امور کشور، به نیروهای داخلی اعتماد کلی داشته و هرگز به بیگانه متوسل نشدند و او را در جایگاه منجی قرار ندادند و این راه از آن زمان تا به حال ماند تا توانست در سال ۱۳۵۷ رژیم متکی به خارجی را از اریکه قدرت با امکانات مردمی و داخلی و بدون توسل به بیگانه به زیر بکشد.

از جمله ی صاحبان این طرز تفکر می توان به میرزا مسیح مجتهدو میرزا محمد باقر شفتی اصفهانی و ملا علی کنی و امیر کبیر و ایت الله شیخ فضل الله نوری ، آیه الله مدرس، آیه الله کاشانی، آیه الله، اشاره نمود.
۲٫ نگاه به خارج (الگوی ترقی شبه غربی) : کسانی این نگاه را داشتند ، در رابطه با توانمندیهای مردم در راه گام برداشتن در راه توسعه کشور و رسیدن به به رشد و صنعت تکنولوزی و پیشرفت در ساحه های مختلف حیات مانند کشاورزی و صنعت و … دچار تردید جدی بودند.
ب) از انقلاب مشروطه تا ۵۷: این افراد در زمانی که انگلیس در ایران حاکم بود، طرفدار آنها و بعد امریکاییها بودند. اینها در برخوردها و گمانه زنی ها به نیروهای خارجی را ترجیح داده و تکیه به آنها را برای پیشرفت الزامی می دانستند.
برخی از اینها، مانند رزم آرا ، به صراحت به عدم تواناییهای خودی ، اقرار می کردند ولی برخی ، مانند مصدق تکیه بر آنها را بدون آنکه ، به صراحت به عدم توانایی داخلی اظهاری داشته باشند، در عمل تکیه به یک قدرت سوم را لازم می شمردند، و عملاً در این راستا قدم بر می داشتند.
از خوصیات بارز این طیف، سرخودگی آنها از پیشرفت سریع کشورهای مورد اتکا، در زمینه ی تکنولوژی و علوم بود.

ج) در انقلاب اسلامی تا سال ۸۴ :این طرز تفکر، با وقوع انقلاب اسلامی در کشور، از بین نرفت، بلکه در لایه های مختلف لانه کرد و با نقاب نفاق، در فرصتهایی که دست داد، به عمل روی آورد. به طوری که بعد از پایان جنگ، به بهانه ی سازندگی ، طرحهای توسعه بومی، که مجلس شورای اسلامی با صرف حدود چهار سال، طراحی کرده بود، به کنار گذاشت و به طرحهای توسعه ی مدرنیزاسیون غربی روی آورد. وعدالت اجتماعی در همین رابطه معنی کرد. لذا در طی شانزده سال کشور گرفتار پیشروی فرهنگ غربی گردید. رهبر فرزانه انفلاب در برخورد عینی با این پدیده مواردی مانند :وجود توطئه،تهاجم فرهنگی
و شبیخون فرهنگی را عنوان نمودند. ولی تکنوکراتکهای غربگرا، وجود توطئه را، به توهم توطئه، و تهاجم فرهنگی را به تبادل فرهنگی تعبیر نمودند. تا کلام رهبری را ، از جایگاه اثر، دور کنند و سریعاً بتوانند، پله های ترقی به سوی وابستگی کشور را طی نموده و رهبری و مردم را که از ارکان شاخص نظام هستند در مقابل عمل انجام شده قرار دهند. البته غیر از اینها اقدامات دیگری را نیز به موازات سیاستهای خارجی و داخلی و اقدامات اقتصادی لیبرالی و … در جهات فرهنگی ، مانند تقدس زدایی و… و درجهت دور کردن مردم و جوانان از مفاهیم قرانیِ انقلاب، مانند : تغییر الفاظ مستضعفین به قشر آسیب پذیر، و استکبار به قدرتهای بزرگ و… نیز انجام دادند. شاید، شکل دهی، گروه سازندگی در جهت گول زدن مردم و سپس طرح ریاست جمهوری مادام عمری، از آخرین دسیسه این گروه سازمان یافته نبود.
ولی مردم و رهبری، از دسیسه های رنگارنگ این گروه کاملاً آکاه بودند، فلذا مردم با درک عمیق خود، در سومین انتخاب خود بعد از پایان جنگ تحمیلی، به تفکری که برگشت به انقلاب و عدالت و توسعه ی توأمان، بکارگیری مفاهیم عالی و جهت انقلابی بود، رای داد.
گروه سازمان یافته، نمی توانست گروه اخیر را در رأس قوه ی اجرایی کشور تحمل کند. شاید، تحمل آنها از سوی مردم در طی شانزده سال در رأس قدرت، برایشان تحمل را به جای پذیرش کاملاً مشتبه کرده بود. پس به اقدامات صریح در برابر خواست مردم روی آوردند، تا کارهای خود بر خلاف مجرای قانونی و با تکیه بر هواداران خود و اردو کشیهای خیابانی، انجام دهند، تا اینکه، برای اقدامات خلاف قانون و خلاف نظام خود، در آینده، محمل مناسبی و درخوری داشته باشند. زیرا نظام و مردم با ایثار رأی به منطخب خود، نشان دادند، که مردم مدینه نیستند، که تحت پوشش نفاق، خود را گم کنند و در روی در بایستی یا ترس واقع شوند تا نفاق وصی پیامبرشان و حیدر کرار نبرد های حق علیه باطل را، ۲۵ سال خانه نشین نماید.!
بدین ترتیب، نفاق باید پرده از چهره می افکند. دو رویی و نفاق دیگر چاره ای جز این نداشت. بصیرت و شهامت و شجاعت و ولایت پذیری آنها، به کار انداخت و در مقابل چشمان بهت زده ی منافقان و دنیاگرایان و رفاه طلبان داخلی و دشمنان قسم خورده و حامیان کثیف خارجی در ۹ دی، طومار فتنه را با درک درست انقلابی، در هم پیچید.
د) اهداف فتنه ی ۸۸ : نظر به گستردگی اقدامات و پیوستگی حامیان خارجی ، ما را متوجه داشتن ابعاد پیچیده ای این توطئه ی بزرگ می کند که اگر آگاهی عمومی به یاری نمی رسید، می تونست در راستای موفقیت خود حتی نظام را به چلش بکشد.زیرا صحنه گردانان ، همراه با تدیید ظاهری قانون اساسی و حتی رهبری و مردم و مکتب انقلابی، به هیچ وجه التزام عمل به هیچ کدام از اینها نداشتند، اینها درست مانند زبیر و طلحه که زودتر از همه با حضرت علی علیه السلام بیعت کردند و مانند سردسته منافقان که در همه موارد اعلام ظاهری حمایت از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مینمود وحتی در بیعت شجره ، جزء اولین ها بود ولی در عمل از فرصتهای بدست آمده، علیه اسلام و پیامبر عظیم الشأن جبهه گیری میکرد. بقول صحیح، اسلام همیشه با دو رویان و منافقان دست به گریبان بوده است.
اگر فتنه گران به قول خودشان، به قانون اساسی و به نهاد های بر آمده از آن مانند شورای نگهبان، باور داشتند و به رهبر فرزانه ی انقلاب، به عنوان ولایت مطلقه ی فقیه معتقد بودند، پس چرا، در پیگیری مشکلات بر آمده از انتخابات از طریق قانون مسائل را پیگیری نکردند؟؟؟ چرا به اردو کشی خیابانی روی اوردند. این همه جنایات را مرتکب شدند و قداست روز عاشورا شکستند به زنان محجبه حمله کردند؟؟ به مردانی که محاسن داشتند، هجوم آرودند. به بانکها و اموال عمومی و … حمله کردند؟؟؟
۱٫ قبل از انتخابات شائبه ی تقلب را ترویج میکنند.
۲٫ رسانه های بیگانه : طرح دروغ بزرگ در انتخابات ، اعلام حمایت از فتنه گران توسط وزیر خارجه وقت امریکا، و… سناریوی اهدای جایزه به فتنه گران مانند: اهداء قلم به شخص فعال در فتنه، از سوی انجمن جهانی روزنامه ها و ناشران خبر، و معرفی عکسی با عنوان «معترضان بر بامهای تهران » به عنوان برنده ی بهترین عکس ، اعطای جایزه ی «لوسی » به فعال و حامی فتنه گران و….
۳٫ همراهی جنگ نرم طراحی شده توسط سیا با اقدامات فتنه گران: تا مانند انقلابهای مخملی و رنگین، که در کشورهایی مانند گرجستان و …. انجام شد در ایران نیز تجربه شود.
۴٫ تیلیغ به عدم کارآیی دولت و مأیوس کردن مردم: اقدامات قبلی اصحاب فتنه مانند « سیاه نمایی » و « اتهام زنی » و « اعلام برنده انتخابات از سوی خود شان قبل از پایان رأی گیری »، « القای عدم کار آیی و تخریب دولت احمدی نژاد » آنها اعلام کردند : « تمام مسائل و مقوله هایی که پایه های اعتبار و مشروعیت یک نظام را تشکیل می دهد از بین رفته است.» ( ص۲۲۵ گذر از فتنه ۸۸) همچنین در طریق القای یأس به جامعه ی اسلامی ، اعلام کردند : « در جامعه ی ما زود سود بردن و هدف شده چون امید به آینده نیست…. » ( همان ) آنها تلاش میکنند وضعیت کشور را نگران کننده و بسیار بد جلوه دهند، و وضعیت دولت را مخدوش نمایند. در یک جمعی اعلام می کنند : « وضعیت اقتصادی کشور و معیشتی مردم با وجود اینکه ایران سرزمینی غنی هم به لحاظ مادی و هم به لحاظ معنوی است در شرایط بسیار نگران کننده ای قرار دارد. » ( همان ص۲۲۷)
۵٫ تلاش در راه همگانی کردن و کشاندن فتنه به شهرهای دیگر: در این راه آنها با اعضای سازمانهای مختلف همسوی با خود هماهنگ میشوند. و می گویند : « جنبش سبز باید با همه ی قشرهای اجتماعی پیوند بخورد….. کارگران ، معلمان و .. . » ( همان ص ۲۲۹ ) و هم اینکه : در این شرایط جا دارد جنبش سبز اول فکر کند که دامنه امراج خود را به همه اقشار، قومیتها و استانها بکشاند. » ( همان ) در جهت عضوگیری از طیف خاکستری جامعه بر آمدندموسوی در باره می گوید : « ما باید بیش از پیش، مردمی را که در منطقه خاکستری زیست می کنند نسبت به منطقه روشن آگاه و و جنبش سبز دعوت و جذب کنیم» ( ص۲۳۱ همان )
۶٫ تقویت شبکه های اجتماعی و استفاده از فضای اینترنت : موسوی در بیانیه شماره ۱۸ و صحبتهای خود خطاب به دانشجویان آنها را به استفاده از فضای مجازی و دروغ پراکنی و سیاه نمایی علیه نظام تشویق میکند : « به نظر من … « آگاهی چشم اسفندیار خود کامگان است. » گسترش آگاهی به دایره ی کسانی که به فضای مجازی دسترسی ندارند، تماسهای چهره به چهره، بالا بردن تونمندیها در تحلیل آنچه پیرامون ما در جریان است. .. » ( ص۲۳۲ همان )
۷٫ اقدامات صریح علیه نظام را دامن زدند: در خواست ابطال انتخابات ( همردیف با خواست صاحبان طرح انقلابات مخملی)، بیانیه نویسی، اردوکشی خیابانی، حمله به مراکش نظامی، متهم کردن نظام ، جعل قتلهای دروغین، بیگناه جلوه دادن مجرمان و…
مردم با آگاهی کامل از اهداف « پشت پرده » گردانندگان داخلی و خارجی، در« نهم دی » طومار نفاق و طرح پیچیده ی بر اندازی  را در هم پیچیدند.